Mooi weer, indrukwekkend uitzicht. Binnen: gekrioel in een rare ruimte. Oneervol hingen de werken in te donker, slecht belicht, te krap enz enz. Het kan zijn dat ik mijn dag niet had. Maar eruit sprongen Petra Morenzi en Markus Hansen.
Categorie: gezien
Belvedére
Zaterdag met Nirdosh (Petra) van Heesbeen excursie naar Museum Belvédére (Heerenveen) en de Princessehof in Leeuwarden georganiseerd. En uitgevoerd. Het was erg goed om even helemaal met werk van anderen bezig te zijn. Ikzelf ben voornamelijk gefascineerd door de foto’s van Nirdosh’ reis naar China langs keramiekwerkplaatsen en haar verhalen daarbij. We hebben samen twee voordrachten gehouden , dus ik heb er twee keer van kunnen genieten.
Vandaag begin ik aan de eindsprint voor de expositie in Arnhem. Met Antoinette (van Gaal) afspraken gemaakt en de datum nauwkeurig vastgesteld: zondag 6 april om drie uur gaat Corinne van de Hoeven, radioprogrammamaakster bij de NPS , mijn tentoonstelling openen.
Het wordt nog even flink doorwerken, maar het eindpunt is in zicht!
Rembrandts Spiegel
Peter Greenaway, diens vrouw Saskia Boddeke, Vincent van Warmerdam -boos-.
Prachtige muziek, pakkend decor, heel goede filmfragmenten, perfecte casting-voor het oog-, (geweldg leuke vrouwen, Titus de jubelend goede ster, Hendrik Aerts, wat is die jongen goed,) kostuums ook zo esthetisch…maar maar maar, eigenlijk:
Waar was Rembrandt nou?
Tot lang doorgepraat over wat er mankeerde, want er was geen moment waar het me werkelijk en echt raakte.
Mooi, maar verder : Een vrouwenstuk? Dan had Rembrandt niet het luie middelpunt moeten blijven, de hele voorstelling door, dan had hij op het scherm gemoeten, afwezig, afzijdig zoals hij was. Pas op het allerlaatst, werd met woorden iets duidelijk gemaakt wat de hele voorstelling maar door jammerde, en niet zichtbaar werd: Rembrandt-Herodus.
Zou het?
Pensa coni sensi senti con la mente..
It would be nice to do something important.
Something political?
Noorse inzending Biennale Venetië
Venetië in het begin van de maand augustus was zonnig en rustig. Met in mijn hoofd de beetje gaperige kritieken op deze aflevering -de 52 ste- begon ik de rondgang van de Giardini , naar de Arsenale en sommige plekken in de stad een beetje voorzichtig. Gelukkig verdween het beduchte erg snel na het betreden van het Spaanse paviljoen -Josee Luis Guerin met Laure je t’aime die Mark errug aansprak- Los Torrenznos met wel heel komische persiflages op politiek gedrag-en werd ik ontzettend gefascineerd in het Italiaanse paviljoen door de installatie van Sophie Calle over de dood van haar moeder. In twee ruimtes wordt een sfeer van een doodsbed geschapen. De video laat een vrouw zien die sterft. Steeds wordt gevoeld en gechekt door artsen, familie, onduidelijk wie, of de vrouw nog leeft of gestorven is. Hoewel de dood onherroepelijk is werd het moment van sterven zo dichtbij gehaald en zo ge -ontmystificeerd dat veel mensen, merkte ik, geschokt reageerden. Wat in kunstruimtes zoveel wil zeggen als snel weglopen met een gezicht van ah nee-.“Pensa coni sensi senti con la mente..”Lees verder
Documenta XII
De jeugdherberg in Kassel had nog twee plaatsen. Heel Kassel zat vol. Niet dat je dat kon merken als je rondliep: Documentagangers speuren is een leuke bezigheid: Pas in de biertent aan het water spraken we mensen die ‘leider noch nicht’ de Documenta bezocht hadden.
Eerlijk is eerlijk: de vorige Documenta in Kassel was er voor mij een die me de hele tijd het gevoel gaf dat ik mijn huiswerk niet goed genoeg had gedaan. Percentage zwarte pakken en vormgeversbrillen was in 2002 enorm hoog. Ik in mijn bloemetjesjurk voelde me te frivool, te gewoon, Te..niet serieus genoeg.
Maar ik ben naar de Documenta gegaan na een aanbeveling van Gijs van Tuyl in het radioprgramma Opium. Van Tuyl is de directeur van het Stedelijk in Amsterdam. Hij boezemt vertrouwen in. Door de huidige tentoonstellingen van het Stedelijk en door de volgbaarheid en logica in zijn keuzes en opvatting. Ik wil daar best meer van weten. Hij vergeleek de Biennale, de Documenta en Art Basel met elkaar. De Biennale is mijn vaste trip langs Venetië , ieder tweede jaar sinds 1994. -Bloemetjesjurken!- Volgens hem kan ik beter niet gaan- en vele anderen met hem. Ik ga toch. Zijn enthousiasme over de Documenta werkte aanstekelijk. Ik was toe aan herziening.“Documenta XII”Lees verder