Evenwicht hervinden

dscf0002.jpg
detail van een bijna-af werk

Vandaag realiseerde ik me dat veel van mijn werken te maken hebben met luisteren. Ik heb dat niet zo bedoeld, nu ik ze bij elkaar zet blijkt het zo uit te pakken.
Twee jaar geleden, bij het schilderen van Eva Maria heb ik mezelf beloofd niets meer te hoeven: niet de regels van het schilderen, niet beantwoorden aan de verwachtingen van de buitenwacht, maar mezelf toestaan alles te mogen maken wat er in me op zou mogen komen. Zware kitsch zonder gêne. Engelen zelfs als het nodig zou blijken.
En het was nodig.
Het bleek het begin van klassiek experimenteren. Van de ene kant het aanhalen van de ‘klassieken'(wat zoveel wil zeggen als door Italië reizen met biografiëen van Michelangelo en consorten op schoot), op zoek naar zeggingskracht in de verbeelding en het waarom van die zeggingskracht. Wat ook zoveel wilde zeggen als mijn eigen banaliteiten maar eens bekijken.
Ik ben achter de ezel gaan staan en heb  veel uren gewerkt die niet effeciënt waren, heel veel uren van doorwerken, van veel te ver doorgaan en toch weer doorgaan omdat ik met het resultaat echt niet tevreden kon zijn, steeds weer een evenwicht hervinden. Luisterend eigenlijk, naar waar ik het meeste zin in had en kijkend naar de beste werking.
Modern management zou niet aan mij besteed zijn. Ik zou als zwaar onrendabel afgeschreven worden.

Klanken die leven

Greetje Bijma en Zoumana Diarra hebben vanmiddag de sterren van de hemel gespeeld, hier een paar kilometer verderop in zo’n klein pietepeuterig kerkje waar en groep heel aardige mensen met heel veel liefde concerten organiseert. Het was afgeladen vol, gemor buiten omdat het ongewoon was dat de rij zo lang was en de overgebleven kaarten zeer, zeer beperkt.
Ik heb haar nooit horen zingen dus ik was totaal onvoorbereid op wat komen ging: dat geluid je helemaal bij de strot grijpt en als de tonen -want zingen wil ik het niet noemen, toon/geluid kunstenares vind ik haar-voorbij komen lopen in de vorm van Bijma dan gaan alle haartjes op mijn lijf recht overeind staan. Zij heel wit en hij heel zwart en in een geweldige combinatie.
http://www.greetjebijma.nl

Radio luisteren

In het mooie weer op een terrasje het genot van radio besproken en het enorme plezier die ik aan podcasten beleef. In de uren in mijn atelier word ik door de beste radioprogramma’s op de hoogte gehouden van alles wat met kunst en cultuur te maken heeft.

Kunststof, Opium, en nu dan de Avonden. Welk luistergenot valt mij ten deel! Met hoevelen we zijn weet ik niet, de melding van de programma’s is dat maar een paar (drie) honderd mensen geregeld gebruik maken van de mogelijkheid.
Ik dus. maar geluisterd wordt er zeker. De dag na een interview met Oek de Jong, Kunststof, zocht ik naar zijn verse boek over de heilbot in boekhandel Waanders. Ik wist me vergezeld van twee andere zoekers. Ook Kunststofluisteraars -in de auto na een dag lang werken-.
Een goede vriend attendeerde me op dit radio interview. Katalin Herzog maakt zich zorgen over de kunstopleidingen en spreekt op heldere wijze uit waar de akademie’s voorbij gaan aan de studenten die zij opleiden. Zij legt de misvatting in de kunsteducatie in een enkele zin bloot: Middelmaat is niet verkeerd: het is de realiteit. Ik heb het om me heen zien gebeuren, ik heb heel goede kunstenaars-in -spé zien afhaken, -secretaresse worden bij de Postbank bijvoorbeeld- omdat zij zagen dat zij nooit het peil van zeer goed en geniaal zouden kunnen benaderen. Ik heb zelf meerdere malen geprobeerd met stoppen met het vak, ook om deze reden. Tot ik een aantal jaar geleden domweg mezelf moest toegeven dat schilderen was wat ik wilde. En binnen dit ‘dit is wat ik wil’ probeer ik zover te gaan dat ik steeds een evenwicht vind in ontwikkeling en plezier. Voor mij werkt deze manier van kijken naar mijn vak.

http://www.vpro.nl/programma/deavonden/afleveringen/37684749/items/39167560/

Charlotte Mutsaers

Wat is ze een ‘lekkere’ schilder maar wat is haar nieuwe boek -Koetsier Herfst- een draak. het spijt me, pagina 62 en ik KOM gewoon niet verder. Ik word zo moe van al die grappigheden.

Belvedére

Zaterdag met Nirdosh (Petra) van Heesbeen excursie naar Museum Belvédére (Heerenveen) en de Princessehof in Leeuwarden georganiseerd. En uitgevoerd. Het was erg goed om even helemaal met werk van anderen bezig te zijn. Ikzelf ben voornamelijk gefascineerd door de foto’s van Nirdosh’ reis naar China langs keramiekwerkplaatsen en haar verhalen daarbij. We hebben samen twee voordrachten gehouden , dus ik heb er twee keer van kunnen genieten.

Vandaag begin ik aan de eindsprint voor de expositie in Arnhem. Met Antoinette (van Gaal) afspraken gemaakt en de datum nauwkeurig vastgesteld: zondag 6 april om drie uur gaat Corinne van de Hoeven, radioprogrammamaakster bij de NPS , mijn tentoonstelling openen.
Het wordt nog even flink doorwerken, maar het eindpunt is in zicht!

Scroll to top