de ziel kan ook van verf zijn

Vandaag dacht ik : ‘Ik moet maar weer eens gaan schrijven op mijn blog’. Het is druk geweest, het afgelopen jaar. En schilderen is toch, uiteindelijk, voor een buitenstaander pas interessant als er werk aan de muur hangt. Het proces van de maker is er een van een alchemist. In stilte, vaak, en juist in afzondering. Toen ik dit blog begon was de motivatie vooral om een archief bij te houden: Wat deed ik wanneer, waar was ik mee bezig? En vooral: bij welke kunstenaarsfamilie hoor ik eigenlijk? Er ontstond een intensief onderzoek naar smaak, voor mezelf,  naar verf, voor mijn werk, en naar verwoorden, voor de impuls van het werken. Vaak geholpen door de radio, mijn favoriete medium.

Inmiddels heeft de tijd me ingehaald. Facebook is het medium met de plaatjes en de praatjes. En binnenkort zal alles wel met i phone gebeuren. Het maakt me niet zoveel uit. Zelf weet ik dat ik het meest geniet van een ‘echte’tentoonstelling’, een zelf bijgewoonde presentatie. Dat slow food samenhangt met slow kijken. Dat creativiteit een bron is die kwetsbaar is en zorg nodig heeft. Ik heb tien vette jaren achter de rug. Ik heb kunnen doen wat ik het liefst wilde en nog wil : me ontwikkelen binnen mijn werk. Om mij heen zie ik de paniek toeslaan in het land van kunst en cultuur. Het geld verdwijnt; men meent te moeten gaan jagen. Om de subsidiepotten wordt gevochten. Van de creatieve sector wordt gevraagd snel, innovatief, vernieuwend en steeds fris te zijn. Er wordt hard gewerkt, enorm hard. Voor vernieuwing is ook rust nodig.

Binnen in deze culturele storm heb ik een groot cadeau ontvangen in woorden. Marjoleine de Vos zei over mijn werk  bij de opening in Emmen :  ‘de ziel kan ook van verf zijn’. Een klein stukje van haar essay is opgenomen in het literaire tijdschrift Liter , met 7 van mijn laatste werken, en verschijnt volgende week. Ik ben er trots op. Gepubliceerd worden tussen namen als Willem Jan Otten (over Ida Gerhardt), René van Loenen, Ellen Deckwitz en Kader Abdolah is alsof ik naar een bal mag.

Mijn verwanten hebben me opgezocht, zo lijkt het.

www.leesliter.nl

?literomslag61

Scroll to top