Sneeuwwitje of de zwarte Madonna

sneeuwwitje-hoge-resolutie

Afgelopen zomer liep Mark door Duitsland, Luxemburg, en vooral Frankrijk richting Montserrat. In zijn kamer hing vooraf aan de reis een kaart met pijltjes en vlaggetjes waarop de plaatsen waar hij zwarte Madonna’s kon vinden. Naast zijn bed lagen stapels boeken met informatie over zwarte Madonna’s. Ik heb het gevolgd, meegekeken en een paar weken meegewandeld. Het gekke is dat ik , behalve de Bernadette in Lourdes, die opgebaard ligt en ‘niet meetelt want niet zwart en niet binnen de traditie’ geen enkel beeldje gezien heb. Alsof het niet voor mij bestemd was. In het Sancerre gebied hebben we vooral genoten van de wijn. In Montsegur was de kerk die dag net gesloten vanwege een uitstapje van de vrouw die de kerk beheerde, en het befaamde Nuria heb ik net niet gehaald in de tijd die voor mij beschikbaar was.

Toch werd ik geïnfecteerd. Een late avond vlak voor zijn terugkeer heb ik Mark ge-sms’t wat die Madonna aan het einde van zijn reis nu voor hem was gaan betekenen. Er kwam een hele dag geen antwoord. Ik was bezig met het bovenstaand schilderij en had haar al de boomvrouw gedoopt. Ze was opgezet gedurende de heetste dagen van het jaar, terwijl mijn oren continu aan het tuteren waren en mijn evenwicht heel wankel. Terug uit de Pyreneën  zag ik Romaanse kerkjes voor me, bogen en sterrenhemelen. De boomvrouw wist niet zo goed wat ze worden wilde. Toen kwam  Marks antwoord:

Zij waakt over de
poort tussen
deze en andere
werelden. Ze
geeft en neemt
leven. Ze kan
ook boodschappen
doorgeven van
de ene naar de
andere zijde, ook
van jezelf voor
jezelf, noem het
je onbewuste of
dat wat je jezelf
toe zou wensen
van de andere
kant. Zo is ze
voor mij.

Zijn antwoord vertelde me waar mijn werk wel over ging en natuurlijk vaak over gaat. Als of een cirkel rond was. Ik heb veel sterren en strepen weer weggeschilderd, ruimte gemaakt voor de boog, wortels en takken en leven en stilte…

Toen ze af was dacht ik : Zo. Dit is mijn laatste vrouw.

En zo hoor je je te voelen.

Hingabe

hingabe

De Duitse Happinez viel bij me in de bus. Bij een artikel van Lisette Thooft over ‘Der Schüssel zum inneren Frieden’ is werk van me opgenomen dat een paar jaar eerder ook al in de Nederlandse versie te zien was.

Wel boeiend, deze Duitse versie. Het format is vrijwel hetzelfde als de Nederlandse , maar het is toch weer helemaal anders. De kleuren zijn anders, bruiniger, de opmaak en dan vooral het benutten van ruimte is anders, klassieker.  En in mijn geval is er behoorlijk gesneden in het werk waardoor de afbeeldingen een eigen leven gaan leiden. Ook mijn kleuren zijn anders. Donkerder, harder. Wat wel jammer is.

Het maakt wel een beetje nerveus: ik wil graag Duitse gasten welkom heten hier. Maar hoewel ik het goed versta en spreek is mijn Duitse schrijven van erbarmelijke kwaliteit. Poging wagen? Vergeef me de fouten,verbeter me waar nodig:

Liebe Deutsche gäste: Herzlichen vilkommen auf meinen site. Leider schreibe Ich nur in die Holländische Sprache. es ist aber möglich alles  überzetst zu bekommen via Google. Viel vergnügen!

gesigneerd, uit New York…

2012img1

De Proposition (galerie)  in New York maakte een paar jaar geleden grote indruk op ons. Het werk dat getoond werd was afkomstig van een nog jonge kunstenaar, Roemeens, Canadees, Amerikaans. De kleine tekeningetjes boden werelden aan vertellingen en bleven me bij. Gelukkig had ik me ingeschreven voor de maillijst van de Proposition, want onlangs werd een nieuwe expositie aangekondigd met het werk van Balint Zsako. Nu mét catalogus. Ik leerde per mail Gregory kennen, die steeds zijn mailtjes ondertekent met ..’Best, Gregory….’ -wat ik heel stoer vind.

Gregory zou me een catalogus sturen. Én Gregory heeft Balint verzocht de catalogus voor me te signeren. Dus kwam, zaterdagochtend, een enorme enveloppe ons huis binnen, met daarin  Het Boek. En voorin het boek een wonderschoon tekeningetje met vogel, helemaal alleen voor mij.

2013img

Scroll to top