Artikelen
2014
Arti et Amicitiae
Joep van Ruiten
interview Francis Kilian en Peter Hiemstra, DvhN november 2014
Hoe begint iets? Wanneer mag iets ontstaan? ,,Bij galerie Van Strien in Nieuw-Amsterdam hing een schilderij van mij dat jou aan het werk van Vermeer deed denken", zegt Francis Kilian.
"Ik had zelf in die periode een beeld gemaakt dat aan Vermeer herinnerde: een portret van mijn schoonzusje geïnspireerddoor Het meisje met de parel", zegt Peter Hiemstra.
Kilian: "Toen zei Berber van Strien: 'Jullie gaan samen iets maken'."
Peter: "Daar wist ik dus helemaal niets van."
Lees meer
2012
Oog voor de kwaliteiten van weleer
Joep van Ruiten
Beeldend kunstenaar uit Meppel toont schilderijen bij galerie Van Strien
Interview met Francis Kilian
Nieuw-Amsterdam Na afloop van het interview vraagt ze of we het niet te dramatisch willen brengen, de verandering in haar manier van werken. Ja, haar recente schilderijen zijn tot stand gekomen na een periode van ziekte. Maar dat wil niet zeggen, dat het een automatisch uit het ander is voortgekomen. Dat ze door de ziekte van Ménière zichzelf als schilder opnieuw heeft uitgevonden. Zo eenvoudig gaan die dingen niet.
Lees meer
2012
De boom en de vogels tegelijk. Over de ziel
Marjoleine de Vos
Openingswoorden CBK Emmen 12 mei 2012 | Publicatie Liter september 2012
Je zegt het zo makkelijk: ‘met hart en ziel’ iets doen, ‘het sneed me door de ziel’ , ‘hij legde zijn hele ziel erin’, ‘zijn ziel en zaligheid verkopen’ en al die uitdrukkingen betekenen iets – maar wat? Wat is die geheimzinnige ‘ziel’ dan? Nu lichaam en geest niet langer te onderscheiden zijn, zoals dat vroeger zo gebruikelijk was – grote filosofen als Descartes bewoonden hun lichaam nog met iets dat zij ‘zichzelf’ konden noemen - nu dat dus niet meer kan, is praten over de ziel ook moeilijker geworden.
Lees meer
2008
De sterke vrouwen van Francis Kilian
Nan Luursema
Happinez nr 8
De schilderijen van Francis Kilian zijn zo gelaagd – ook letterlijk, in verf en tempera – dat je als je er lang naar kijkt op een gegeven moment niet meer weet wat van jou is en wat van de kunstenares. En door al die lagen schijnt een witgouden licht, dat in je hersens op een knopje drukt. De figuren, vaak vrouwelijk, hebben heel veel weg van een mens, maar zijn dat toch weer niet. Precies daarom prikkelen ze ons onbewuste en associëren we erop los.
Lees meer
2007
De warme kleur van eenzaamheid
Marije Verbeeck 2007
Ze noemt zichzelf een koffiesnob en bij binnenkomst biedt ze me direct koffie aan. Haar lijfspreuk luidt: ‘Je leven mag volkomen mislukken, maar je koffie moet altijd goed zijn’. Ik wil dat meemaken dus we gaan naar boven, naar de keuken. In dit huis wordt duidelijk veel van Italië gehouden. De muren zijn warm oranje gestuukt en er staat veel aardewerk.
Lees meer