Vlagzeilen VI – afkicken

Het is zondagochtend 10 juni. Vroeg nog. Je zou zeggen: het is volbracht. Ze staan. Er is een -beetje bij elkaar geharkte- opening geweest door burgemeesters en RWS samen, ik kon er niet echt wijs uit worden. Een hecht samenwerkingsproject tussen veel partijen, dat was wel duidelijk met zoveel sprekers. Het werk zelf zal het werk moeten doen. Dat trekt zich gelukkig niet zoveel aan van dat soort gelegenheden.
Tijdens de opening hoorde ik achter me man A tegen bij man B zeggen: ‘Bij de pont staan van die hele grote schilderijen. Ik heb er niets mee maar ik vind het toch mooi.’

Ik hoop dat het voor meer mensen zo zal zijn.

Ik had met mezelf afgesproken lui te gaan ontbijten en een boek te lezen. Maar ik kan de vlaggen niet loslaten.
Na de installatie vrijdag -in een tropische hitte- waren Cobi en ik vooral opgelucht. De vlagzeilen blijken NIET te klein in dit landschap. Ze zijn fragiel, dat zeker. Ik vind dit het mooie van dit project: alle installaties zijn onderhevig aan verweer en zullen er na 2 maanden buiten allemaal aangetast zijn door de elementen. Dat is ook de bedoeling en dat is ook de reden waarom er in de hele fietsroute een speelse fijnheid heeft. Maar je hoopt natuurlijk dat het verval een beetje elegant gaat gebeuren. Niet meteen scheve gieken en zo.

De vlagzeilen stonden er mooi strak bij. We hebben het risico genomen de palen vast te zetten in de grond waardoor we bij eventuele schade aan de doken we de boel moeten laten gaan.
Maar ’s nachts vroeg ik me opeens af hoe het zou zijn als de doeken echt nat worden: of alle naden de zwaarte aankunnen en of de stof dan niet zou scheuren.
In mijn nette jurkje op weg naar de opening, begon mijn hart steeds heviger te kloppen: zouden de zeilen het overleefd hebben of zou ik een ramp aantreffen?
De dames aan de Doorneburgse kant stonden er fris bij.
EEN geknapt touwtje verraadde dat de zeilen de vuurproef hebben doorstaan: het heeft die eerste nacht gehoosd. geonweerd en gewaaid aan het kanaal. Wat was ik opgelucht.
De mannen – aan de Zevenaarse kant- zijn wat vaak geroteerd tijdens de storm en een mast lijkt schever te staan: toch een goede reden om tevreden te zijn. Dinsdag is een eerst mogelijke dag om in te grijpen.
Foto’s van alle vlagzeilen komen later op deze site.

Voor een gedegen informatie van de fietsroute, klik op http://www.monalisaweb.nl/duet/2007-map/kop_van_pannerden.html
Toch eerst maar ontbijten.
Koffie.
Lekker lui.