Vannacht nog lang door zitten bladeren in mijn boeken met werk van Mimmo Paladino. Begin jaren negentig kreeg ik in Italië in Firenze een catalogus met zijn werk te zien en ik was meteen helemaal verkocht. Helaas was zijn tentoonstelling net voorbij. Thuis in Oslo zag ik een van zijn vroege werken en twee jaar later in Venetië een expositie met tekeningen waarvan een hierboven afgebeeld.
Voor mijn ogen kocht een Echte Amerikaan (in korte broek en roze zwetend) drie van de tekeningen door wat gewapper met een papiertje in zijn hand, alsof het over broodjes ging. Ik had al een half uur staan watertanden en was nog steeds aan het rekenen en overwegen hoe groot de catastrofe zou zijn als ik er zelf een aan zou schaffen. Hij kocht mijn favoriet. Ik heb me aldus tevreden gesteld met een hele mooie gebonden catalogus (beperkte oplage, 100 stuks maar) van deze tekeningen. Als schat meegvoerd in de rugzak door de bergen.
De platte werken van Paladino zijn door de jaren grafischer geworden en soms denk ik de laatste jaren ‘je bent moe’. Als intro van een groot overzichtsboek uit 2001 (Paladino. Charta, Milano) schrijft hij het volgende en ik kan er alleen maar heel opgelucht door ademhalen:
‘Art is not a superficial thing, nor a sociological thing, nor a poetic storm.
Art is a slow process around a language of signs.’
(meer info : http://www.artnet.com/ag/fulltextsearch.asp?searchstring=mimmo+paladino)